Lo gentilome gascon : 1610

Ce que dit l'éditeur

« Se Ader n'avó pas la grandor de la composicion, ne lo gost de Pèir de Garròs, los dons deu poèta e deu pintre que l'èran dats. N'èra pas mormèc, hòu ! e dens lo son tablèu hòrt en color, que s'i escaden imatges beròis, descripcions gostosas, versets qui sonan clar. »
Miquèu de Camelat, La literature gascoune de las hounts prumères à oey lou die. IV (Escole Gastou-Febus, Pau, 1950).

« Ader ei, a costat de Pèir de Garròs e de d'Astròs, l'un deus poètas mei entenuts, mei denses e mei representatius deu sègle XVI^au occitan. »
Pèire Bèc, Le siècle d'or de la poésie gasconne (1550-1650), anthologie bilingue, (Les Belles Lettres, Paris, 1997).